Wilda

Wilda to obecnie nazwa dużej dzielnicy obejmującej fragment pd. części miasta, między Wartą i torami kolejowymi do Leszna wraz z położonym poza tą linią Świerczewem. Przywilej lokacyjny miasta z 1253 r. wymienia dwie wsie Wierzbice położone w okolicy dzisiejszej ul. Górna Wilda. Do niedawna nazwa Wierzbic przetrwała w nazwie ul. Wierzbięcice przemianowanej po II wojnie światowej na ul. Gwardii Ludowej. W XV i XVI w na terenie Wierzbic istniał folwark rodziny Wildów, od nazwiska których w XVI w. całą wieś zaczęto nazywać Wildą. Folwark wildecki stanowiący od XVI w. własność miasta był jednym z większych majątków miejskich, na jego terenie znajdował się browar, karczma i duże sady. W 2 poł. XIX w. zaczęły powstawać na Wildzie zakłady przemysłowe m.in. w związku z tworzeniem się węzła kolejowego — warsztaty kolejowe. Pod koniec XIX w. Wilda miała charakter samodzielnego miasta, z rynkiem — placem centralnym. W granice Poznania centralna część Wildy (okolice Rynku Wildeckiego) włączona została w 1900 r. W 1925 r. włączono do miasta dalsze części obecnej dzielnicy m.in. Dębinę, Dębiec, a w 1940 r. Świerczewo. W latach 1919—20 na Wildę przeniesione zostały zakłady HCP. Zabudowa Wildy w części bliższej centrum miasta ,.in. ul. Górna Wilda, ul. Wierzbięcice , Rynek Wildecki i okolice) pochodzi z pocz. XX w. Część budynków mieszkalnych posiada ładne formy secesyjne i eklktyczne. Osią dzielnicy jest ul. Górna Wilda i stanowiąca jej przedłużenie do granic miasta ul. 28 Czerwca 1956 r.