Starołęka

Przemysłowa dzielnica położona w pd. części miasta, równolegle do prawego brzegu Warty. W przeszłości była to wieś stanowiąca uposażenie miasta, wymieniona w dokumencie lokacyjnym z 1253 r. W XIX w. istniała Starołęka Wielka — w rejonie dzisiejszego rozwidlenia ulic: Starołęckiej i Głuszyny oraz Starołęka Mała — na pd. od obecnej stacji kolejowej. Starołęka dziś przedzielona linią kolejową do Ostrowa Wikp. posiada dwa oblicza: część na pn. od linii kolejowej — w stronę centrum miasta, to dzielnica grupująca parę dużych fabryk; część na pd. to dzielnica mieszkaniowa o przeważającej zabudowie domami jednorodzinnymi. Awans dawnej wsi podmiejskiej na osiedle przemysłowe rozpoczął się w końcu XIX w. Z chwilą pobudowania linii kolei górnośląskiej powstało dogodne połączenie zarówno z Poznaniem, jak i przemysłowym Śląskiem. W 1878 r. powstała m.in. duża fabryka nawozów sztucznych. Znaczny rozwój przemysłu nastąpił w okresie międzywojennym, po włączeniu w 1925 r. części Starołęki w granice miasta. W okresie tym ze śródmieściem była Starołęka połączona linią autobusową. Kolejny etap rozwoju przemysłu w tej dzielnicy to lata powojenne.