Śródka

Zbudowane w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych ruchliwe trasy komunikacyjne: Chwaliszewska i Podwale w istotny sposób zniweczyły autonomiczny układ przestrzenny jednej z najstarszych dzielnic Poznania, a wcześniej niezależnego miasta. Pierwotnie Środka rozwijała się pod bokiem Ostrowa Tumskiego jako osada targowa. W 1288 r. środka darowana została przez Przemyśla II biskupom poznańskim. W XIII w. posiadała znaczny samorząd, a ok. 1425 r. prawa miejskie, które dzierżyła do 1800 r., kiedy to włączona została w granice Poznania. W okresie zaborów Środka należała do najbardziej polskich dzielnic miasta. Do naszych czasów zachował się częściowo dawny układ urbanistyczny z centrum — rynkiem. Przy rynku położony jest kościół św. Małgorzaty, obok przy ul. Filipińskiej d. klasztor Filipinów. We wsch. części kościół i d. klasztor Reformatów. Przy ulicach Śródki (ul.: Bydgoska, Środka, Ostrówek) zachowało się kilka domów z końca XIX i pocz. XX w. o cechach eklektycznych i secesyjnych. Na pd. wsch. od Środki położony jest jeden z ruchliwszych węzłów komunikacyjnych miasta: Rondo Środka z podziemnym przejściem zbudowanym w 1974