Sołacz

Willowa dzielnica leżąca na pn. zach. od centrum przy dolinie Bogdanki, włączona do miasta w 1907 r., a okolice stadionu "Olimpii" w 1933 r. Z Sołacza pochodzą jedne z najstarszych dowodów bytności człowieka na obszarze współczesnego Poznania — z okresu kultury łużyckiej. W XIII w. na terenie części zach. obecnego Sołacza położona była wieś Niestachów, nadana w 1253 r. Poznaniowi jako zaplecze gospodarcze. Nazwa pochodzi od osady młyńskiej nad Bogdanką (a tej od: solek, sół — spichlerz) znanej od XIV w. W 1598 r. osada stanowiła własność miasta. W 1907 r. powstał nad Bogdanką park Sołacki ze stawem i restauracją. W latach 1907—10 powstała tu pierwsza w Poznaniu kolonia willowa zbudowana dla bogatych mieszczan niemieckich wg planów wybitnego urbanisty Józefa Stubbena. Głównie po 1945 r. w pn. części Sołacza powstały gmachy dla obecnej Akademii Rolniczej m.in. gmach rektoratu — Collegium Maximum (zbudowany w 1972 r. wg proj. Lecha Sternala i Włodzimierza Milewskiego) ze stojącą przed nim kopią pomnika "Siewcy" dłuta Marcina Rożka (odsłoniętą w 1979 r.). Przy ul. Mazowieckiej znajduje się kościół św. Jana Vianey zbudowany w 1929 r. o założeniu centralnym z kopułą.